Vrijdagochtend, mia en ik stonden op, aten een strokbrood met een omeletje en sprongen op de fiets op weg naar het weeshuis. Vandaag was een belangrijke dag: Mia zag waar ik al die tijd gewerkt heb en ze maakte een fotoreportage van mijn lieve kindjes.
Het was een fijne dag... de kindjes kregen allemaal een belleblaas en ze waren dolgelukkig dat er foto's van hen werden genomen... zoiets gebeurt niet vaak! We hadden het heel druk maar het resultaat mocht er zijn: een supermooie fotoreportage! Dat is de mooiste herinnering die ik me kon wensen!
maandag 5 oktober 2009
Dag 47
Donderdagochtend, ik sprong uit bed.. Ik was supergelukkig: ik voelde me weer gezond EN dit was officieel de laatste keer dat ik alleen moest wakkerworden in Burkina Faso. Ik duidde de laatste dag aan van mijn aftelkalender.... en telde de uurtjes af!
Ik ging werken en ook dat ging heel snel voorbij.. wel een beetje gek.. de voorlaatste werkdag met mijn lieve kindjes!
Voor ik het wist was het 13u en tijd om naar mijn gezinnetje te fietsen! Ik nam een douchke, waste snel mijn kleren met de hand, zodat ik dat niet meer moest doen als mia hier is!
15u... ik vertrek richting luchthaven... Veel te vroeg maar dat kon me allemaal niet schelen, want.... MIA KWAM!!!!!!!!!!!
Daar stond ik dan met mijn mooi Mia-bordje... tussen de hotelmanagers met een hotelplaatje :) ik was nog nooit zo vrolijk! Het bleef maar duren tot het moment toch eindelijk aanbrak: mijn lieve mia paradeerde richting uitgang! Jeejjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj! Charel en Mia waren weer samen :)!
We namen de taxi richting gezin en we waren beide heel blij! Mia was een beetje zenuwachtig om naar het gezin te gaan... Ik was vooral heel blij en opgelucht! De kindjes verwelkomden haar met een mooie Afrikaanse dans en zang.. heel lief! En natuurlijk had mama haar uitgesloofd en kregen we patatten met vlees! Iets waar ik ervoor alleen maar van kon dromen...
Ik toonde haar mijn kamer en de buurt :) . Mijn dag kon niet meer stuk!
Ik ging werken en ook dat ging heel snel voorbij.. wel een beetje gek.. de voorlaatste werkdag met mijn lieve kindjes!
Voor ik het wist was het 13u en tijd om naar mijn gezinnetje te fietsen! Ik nam een douchke, waste snel mijn kleren met de hand, zodat ik dat niet meer moest doen als mia hier is!
15u... ik vertrek richting luchthaven... Veel te vroeg maar dat kon me allemaal niet schelen, want.... MIA KWAM!!!!!!!!!!!
Daar stond ik dan met mijn mooi Mia-bordje... tussen de hotelmanagers met een hotelplaatje :) ik was nog nooit zo vrolijk! Het bleef maar duren tot het moment toch eindelijk aanbrak: mijn lieve mia paradeerde richting uitgang! Jeejjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjj! Charel en Mia waren weer samen :)!
We namen de taxi richting gezin en we waren beide heel blij! Mia was een beetje zenuwachtig om naar het gezin te gaan... Ik was vooral heel blij en opgelucht! De kindjes verwelkomden haar met een mooie Afrikaanse dans en zang.. heel lief! En natuurlijk had mama haar uitgesloofd en kregen we patatten met vlees! Iets waar ik ervoor alleen maar van kon dromen...
Ik toonde haar mijn kamer en de buurt :) . Mijn dag kon niet meer stuk!
Dag 46
Woensdagochtend, ik stond op om te gaan werken maar voelde me voor de eerste keer in bijna 7 weken echt slecht. Volgens mij nog steeds van het belachelijk vieze yaourtje. Ik kon gewoonweg niet gaan werken... echt stom om de laatste dagen van mijn werk nog ziek te worden!
En net nu Mia in aantocht is! Dat is echt te gek voor woorden! Ik moest en zou snel weer beter worden! Ik sliep de hele dag en voelde me mega-slap. Zolang het maar geen parasieten zijn! Het enige wat ik deed die dag was even naar een internetcafétje gaan.
's Avonds ging het al wat beter en het moment brak aan waar ik zolang op gewacht had... Ik maakte een bord met MIA op om haar morgen af te halen aan de luchthaven :). Ik stak er al mijn tijd in, want heb hier toch niet echt veel te doen. Het resultaat mocht er zijn: een mooi Mia bord! Nog 16u en ik kan haar gaan halen !!!! :) :) :)
En net nu Mia in aantocht is! Dat is echt te gek voor woorden! Ik moest en zou snel weer beter worden! Ik sliep de hele dag en voelde me mega-slap. Zolang het maar geen parasieten zijn! Het enige wat ik deed die dag was even naar een internetcafétje gaan.
's Avonds ging het al wat beter en het moment brak aan waar ik zolang op gewacht had... Ik maakte een bord met MIA op om haar morgen af te halen aan de luchthaven :). Ik stak er al mijn tijd in, want heb hier toch niet echt veel te doen. Het resultaat mocht er zijn: een mooi Mia bord! Nog 16u en ik kan haar gaan halen !!!! :) :) :)
Dag 45
Dinsdagochtend, het werken ging weer zijn gewone gangetje... Vandaag bracht ik veel tijd door bij de baby'tjes :). Er zijn twee nieuwe kleintjes bijgekomen.. 1 van 3 weken oud en 1 van 8 dagen oud! Ze zijn supermini en schattig, en eigenlijk is het gewoonweg supererg dat zij zonder mama of papa alleen in een weeshuis liggen. Ik zou ze zo willen meenmen, en dat hebben de begeleiders me tot mijn grootste ergernis ook meermaals gevraagd!
Ik heb het kindje van 3 weken oud gewogen en ze weegt 2.2kg , wat echt mini is. Ze heet Naomi :) Het andere baby'tje moet nog even wachten op een naam...
In de namiddag ging ik verstandig eerst naar het gezin om te eten en erna met de taxi naar het centrum... op zoek naar een bank die wel functioneert! Ik had nog 600 CFA (1 euro), net genoeg om de taxi te nemen en terug te keren. Het moest dus lukken! Ik ging naar de Banque International de Burkina en natuurlijk ging het ook daar niet... dat was eigenlijk mijn laatste hoop! Er was nog een bank maar die lag ver weg en kon ik dus niet proberen want dan had ik geen geld meer om thuis te raken.. Hier wordt je echt gek van! Tot slot lacht iedereen me gewoon uit omdat ze zeiden dat het geen visa kaart is.. maar dat is het duidelijk wel! De bankautomaten zijn hier gewoon te primitief om met die kaart te kunnen werken. Echt frustrerend!
Gelukkig komt zus donderdavond en kan zij cash meenemen... anders zat ik met een groot probleem! Nu gewoon nog twee dagjes heel zuinig leven :), maar dat is hier niet zo moeilijk!
's Avonds kocht ik met mijn allerlaatste geld een yaourtje :) Ik vond dat ik dat na alle pech wel verdiend had. Het spaakte heerlijk.
Na 1 uur kreeg ik opeens buikpijn en krampen... ik keek op het potje en natuurlijk was het ding al een hele tijd vervallen... waarom ook niet hé?? Daar zat ik dan.. diarree en overgeven.. leve het yaourtje!
Ik heb het kindje van 3 weken oud gewogen en ze weegt 2.2kg , wat echt mini is. Ze heet Naomi :) Het andere baby'tje moet nog even wachten op een naam...
In de namiddag ging ik verstandig eerst naar het gezin om te eten en erna met de taxi naar het centrum... op zoek naar een bank die wel functioneert! Ik had nog 600 CFA (1 euro), net genoeg om de taxi te nemen en terug te keren. Het moest dus lukken! Ik ging naar de Banque International de Burkina en natuurlijk ging het ook daar niet... dat was eigenlijk mijn laatste hoop! Er was nog een bank maar die lag ver weg en kon ik dus niet proberen want dan had ik geen geld meer om thuis te raken.. Hier wordt je echt gek van! Tot slot lacht iedereen me gewoon uit omdat ze zeiden dat het geen visa kaart is.. maar dat is het duidelijk wel! De bankautomaten zijn hier gewoon te primitief om met die kaart te kunnen werken. Echt frustrerend!
Gelukkig komt zus donderdavond en kan zij cash meenemen... anders zat ik met een groot probleem! Nu gewoon nog twee dagjes heel zuinig leven :), maar dat is hier niet zo moeilijk!
's Avonds kocht ik met mijn allerlaatste geld een yaourtje :) Ik vond dat ik dat na alle pech wel verdiend had. Het spaakte heerlijk.
Na 1 uur kreeg ik opeens buikpijn en krampen... ik keek op het potje en natuurlijk was het ding al een hele tijd vervallen... waarom ook niet hé?? Daar zat ik dan.. diarree en overgeven.. leve het yaourtje!
Dag 44
Maandagochtend, ik begon al aan mijn laatste werkweek. De tijd is eigenlijk heel snel voorbijgegaan en na al die weken ben ik de kindjes echt graag gaan zien! Het gaat heel moeilijk voor me zijn om ze zomaar achter te laten... zeker nu ik weet in wat voor omstandigheden ze hier moeten leven.
Ik kwam aan op het werk en was heel gelukkig toen ik zag dat één van mijn kindjes, Arnaudje, trots op de schoot van twee blanken zat. Hij werd vandaag geadopteerd! :) Ik was superblij voor het kereltje! Hij had mooie kleertjes aan een een grote bal in zijn hand. Het was best raar... toen hij opstond en alle kindjes op hem afkwamen liep hij snel weg en keek heel vies... alsof hij niets meer met hen te maken wou hebben! Ook bij het 10-uurtje wou hij geen hap meer nemen van het vieze eten. Volgens mij besefte hij heel goed wat er allemaal aan het gebeuren was (ookal is Arnaudje nog maar 3 jaar oud).
Na het werk ging ik op zoek naar een bankautomaat om met mijn visa-kaart geld af te ahalen. Ik fietste door de hete middagzon en was blij toen ik een bank had gevonden. Tot mijn grootste verbazing werd mijn kaart niet geaccepteerd. Ik dacht ok, niet erg, dan maar naar de volgende bank. Ik fietste door het centrum tot ik aan een straat kwam met wel 10 banken. Ik probeerde ze 1 voor 1, maar mijn kaart werd nergens geaccepteerd. Ik werd er bijna gek van... daar stond ik dan met 2 000 CFA (3 euro)... het enige geld dat ik nog had!
Na 2 uur zoeken besloot ik maar naar huis te gaan en het morgen opnieuw te proberen.
Aangekomen bij het gezin viel ik bijna flauw van de hitte en honger. Tot slot kreeg ik een bordje To als middagmaal... Jeeeejjj... daar zit je dan echt niet op te wachten!
Toch werd de dag nog leuk toen 'moeder' me meenam op haar brommer naar de beste kleermaker van de buurt! Ze schoot me geld voor zodat ik twee kledingstukken op maat kon laten maken.. superlief! Ik koos een bloesje en een kleedje... ik ben eens benieuwd... 12 september is het klaar! :)
We gingen samen naar de markt om er mooie stofjes te kiezen voor mijn kledij :) . Ik was weer helemaal gelukkig! Ik hoopte alleen dat mijn kaart het morgen wel zou doen... anders zit ik echt zonder geld en dat geeft geen veilig gevoel als je hier helemaal alleen zit...
Ik kwam aan op het werk en was heel gelukkig toen ik zag dat één van mijn kindjes, Arnaudje, trots op de schoot van twee blanken zat. Hij werd vandaag geadopteerd! :) Ik was superblij voor het kereltje! Hij had mooie kleertjes aan een een grote bal in zijn hand. Het was best raar... toen hij opstond en alle kindjes op hem afkwamen liep hij snel weg en keek heel vies... alsof hij niets meer met hen te maken wou hebben! Ook bij het 10-uurtje wou hij geen hap meer nemen van het vieze eten. Volgens mij besefte hij heel goed wat er allemaal aan het gebeuren was (ookal is Arnaudje nog maar 3 jaar oud).
Na het werk ging ik op zoek naar een bankautomaat om met mijn visa-kaart geld af te ahalen. Ik fietste door de hete middagzon en was blij toen ik een bank had gevonden. Tot mijn grootste verbazing werd mijn kaart niet geaccepteerd. Ik dacht ok, niet erg, dan maar naar de volgende bank. Ik fietste door het centrum tot ik aan een straat kwam met wel 10 banken. Ik probeerde ze 1 voor 1, maar mijn kaart werd nergens geaccepteerd. Ik werd er bijna gek van... daar stond ik dan met 2 000 CFA (3 euro)... het enige geld dat ik nog had!
Na 2 uur zoeken besloot ik maar naar huis te gaan en het morgen opnieuw te proberen.
Aangekomen bij het gezin viel ik bijna flauw van de hitte en honger. Tot slot kreeg ik een bordje To als middagmaal... Jeeeejjj... daar zit je dan echt niet op te wachten!
Toch werd de dag nog leuk toen 'moeder' me meenam op haar brommer naar de beste kleermaker van de buurt! Ze schoot me geld voor zodat ik twee kledingstukken op maat kon laten maken.. superlief! Ik koos een bloesje en een kleedje... ik ben eens benieuwd... 12 september is het klaar! :)
We gingen samen naar de markt om er mooie stofjes te kiezen voor mijn kledij :) . Ik was weer helemaal gelukkig! Ik hoopte alleen dat mijn kaart het morgen wel zou doen... anders zit ik echt zonder geld en dat geeft geen veilig gevoel als je hier helemaal alleen zit...
Abonneren op:
Posts (Atom)
