Vandaag was het al onze vierde werkdag. Het gaat wel snel moet ik zeggen. Het ging heel goed vandaag. Er was een andere begeleider bij me. Uiteindelijk bleek dat hij de vaste begeleider is van de groep en dat hij maandag, dinsdag en woensdag gewoon op cursus was. Dat is echt goed want hij heeft veel meer gezag dan het vrouwtje met wie ik de vorige dagen werkte.
Ik tekende 20 muisjes met ogen, oren, neus,... en 20 muisjes zonder. Die moesten ze zelf nog aanvullen. Het was leuk maar ze bakter er erg weinig van :). Ik had vandaag ook voor de eerste keer wat speelgoed bij me: voor elk kind een ballonnetje. Ik weet niet of dit zo'n goed idee was want ze werden echt letterlijk gek! Ze sprongen op mij en werden histerisch als iemand nog maar in de buurt van 'hun' ballon kwam. Ging de ballon kapot, dan weenden ze van verdriet. Begeleiders van andere groepen kwamen me zelfs vragen of ze een ballon mochten voor hun dochter/zoon. Ik voelde me er ook echt niet zo goed bij, ik voelde me echt de rijke blanke die uitdeelt aan de arme zwarte kindjes, en zo is het eigenlijk echt. Vanaf dat moment wouden ze NOG meer bij NASSARA zijn en ze kwamen zelfs allemaal in mijn broekzakken voelen en vroegen de hééééle dag naar meer ballonnen. Ik weet nog niet goed wat ik met mijn koffer vol speelgoed ga doen. Ik vind het echt wel erg, ze krijgen duidelijk nooit een cadeautje en ze hebben niets dat persoonlijk van hunzelf is. Dat is echt moeilijk te geloven. Ze beschermden hun ballon alsof alles ervan af hing. De werkdag ging snel om en we fietsten uitgeput en in de volle zon weer naar huis.
Hoe de dag verder loopt lees je later.......
Xjes en veel liefs Helena
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
amai helenake, toch helemaal anders dan wat je verwacht had (en wat ons was verteld).
BeantwoordenVerwijderenheel blij dat je nu toch in een 'warmere' omgeving kunt verblijven dan die ijsmadam.
ik heb toch de indruk dat het elke dag iets beter gaat, zodat het misschien toch een succes wordt. In ieder geval is het een hele ervaring die je nooit meer vergeet.
wees voorzichtig en maak er het beste van.
weet dat we allemaal achter jou staan en aan je denken. In het rijke Europa beseft men echt niet wat de toestand is elders. Dit kan je enkel als je jezelf in die situatie bevindt, zoals jij nu doet. Enkel daarom ben ik al trots op mijn lieve, lieve dochter.
paps.
Lieve Nassara.
BeantwoordenVerwijderenHoe meer ik denk aan jou en dat weeshuis in West-Afrika hoe schuldiger ik me voel over de dingen die ik hier doe en koop... Er is zoveel onrecht in de wereld en wij zitten hier maar te klagen en zagen en staken en puffen voor het minste luxeproduct dat 'ontbreekt'. Het moet voor jou wel ongelofelijk hard en pijnlijk zijn dat aan den lijve te ondervinden. Eigenlijk zou iedereen dat ten minste 1 keer in zijn leven moeten doen, de wereld zou er een schonere plaats door worden! Dat zal uiteraard nooit gebeuren, maar het feit dat mijn kleine zusje één van de weinigen is die het effectief gedaan en gezien heeft maakt mij heel trots en nederig :-). Ik kijk dan ook heel hard uit naar mijn komst en vraag me af of ik wel al dat speelgoed moet meenemen.. Laat het me maar weten. Er staat in elk geval al een grote zak kleren klaar!
Dadelijk ga ik je bellen, ik kijk er al naar uit :-)!
Dikke kus van je zus,
X Nassara 2
Hoi Helena
BeantwoordenVerwijderenHier Nonke Mark en Diane.
Ik heb van jou papa vernomen in wat voor avontuur jij je gestort hebt. Zéér moedig.
Ik denk niet dat wij ons kunnen voorstellen in wat voor een situatie jij daar nu zit. Een serieuze cultuurshock denk ik. Zoals jou moesten er meer mensen zijn. Maak er het beste van. Achteraf zijn die herinneringen zo mooi.
Groetjes