Dag 7

Ik werd al vroeg wakker en was een beetje zenuwachtig om mijn kamer uit te komen. De moeder toonde me hoe ik water moest nemen om me te wassen. Ik vroeg haar waar ik me kon douchen en ze wees, tot mijn grootste spijt, naar het wc-hok in de tuin :).
Gelukkig zag het er al iets beter uit nu het licht was buiten. Ik had me nog nooit eerder gedouchd met een kommetje en een emmer water, maar ik moet zeggen dat het best wel een leuke ervaring was :). Je bent ook echt wel proper erna (tenminste als je ervoor nadenkt hoe je alles gaat aanpakken).
Als ontbijt weer droog stokbrood zoals gewoonlijk. Rond 11u. zei de moeder me dat ik meekon met haar dochter naar Hotel Maternelle (het weeshuis) om al eens een kijkje te nemen. Dat vond ik wel fijn. Ik kon achterop bij haar dochter op de brommer en hoopte dat het niet te ver zou zijn. Harmke zei me dat ik met de moeder achterop zou kunnen om 7 weken naar mijn werk te gaan. Uiteindelijk zei de moeder dat ze dat niet wou en dat ik beter gewoon kon fietsen. Ik dacht ok, zolang het maar niet te ver is!
We vertrokken met de brommer en de rit bleef maar duren. We gingen over een drukke lange baan, over een brug, over.... Ik dacht ohnee, dat kan ik nooit met de fiets! We waren echt ongeveer 45 minuten onderweg met de brommer. Daar zou ik minstens 1.5 uur over fietsen. Zeker als ik het alleen moet doen en de weg nooit of te nooit nog terugvindt. Ik voelde me er echt niet goed door.
In het weeshuis was het ook wel even slikken. Er waren ongeveer 15 kleine baby's, 15 peuters en 20 kinderen. De kleintjes lagen in wiegjes en op de grond, omringd door een zwerm vliegen. Het weeshuis zelf zag er wel in orde uit. De oudere kindjes stormden op me af en wouden me allemaal aanraken en bij me zijn. Het werd me na een tijdje echt te veel. Ze hebben gewoonweg zoveel nood aan liefde, dat kan je niet geloven. Ik hielp met het uitdelen van het middagmaal: To :). Ik plette het door elkaar en gaf de kleintjes die op de grond zaten te eten met m'n handen. Dat was wel speciaal.
We vertrokken terug naar 'huis' en deden een lange rit met de brommer. Thuisgekomen voelde ik me echt niet goed. Ik vroeg me af waarom ik zover weg zit van het project. Op die manier zou ik elke dag evenveel aan het fietsten zijn als aan het werken. Ook de andere vrijwilligers zitten superver van mij. Ze spraken allen 's middags af maar ik kan daar gewoon niet geraken. Ik voelde me echt slecht en belde mijn lieve mam op. Ze zei me dat dit echt niet kon en dat ik Harmke moest vertellen dat we daar niet mee akkoord gaan. Ook papa belde naar Harmke en ze gaf ook toe dat het inderdaad wel allemaal ver verwijderd is van elkaar. Gevolg: morgen mag ik naar een ander gezin!! Hoogstwaarschijnlijk zal ik naar het gezin van Anne gaan, dat is echt wel fijn. Natuurlijk zit ik nu wel in een vervelende situatie. Gelukkig gaat Raphael het aan mijn gezin vertellen. Dat is wel een opluchting.
Voor de rest deed ik niet meer veel. Ik babbelde wat met de dochter en speelde met het meisje van 6.

Extra: Ik heb net een supergroffe ontdekking gedaan!!! Terwijl ik me buiten moet douchen in het stinkende WC--hok met een emmerke water tussen de kevers, douchen zij zich binnen! Hier is gewoonweg een hele doucheruimte met badkamersteentjes enal! Dat vind ik echt wel grof. Ik vond het al zo raar dat de aarde van het WC-hok nooit nat was als ik daar ging douchen terwijl zij allang fris rondliepen! Dat had ik echt niet verwacht. Ik betaal die vrouw geld om hier te verblijven en ga zelfs vrijwillig werken in haar weeshuis... Ik word er echt triest van. Tis goed, nu voel ik me minder schuldig om hier te vertrekken.