Dag 16 en 17

Maandagochtend... ik stond op en deed alles op mijn gemakje want ik moest pas om 17u. op mijn werk zijn. Bij het ontbijt werd ik verrast door een heerlijke omelette! Ik kon het haast niet geloven, het was verrukkelijk! Ik speelde wat met de kindjes van het gezin, die trouwens Lafi, Nafi en Aouri heten.
Rond de middag ging ik naar een internetcafé waar ik werd lastiggevallen door vervelende mannen en dus wijs besloot om mijn blog een ander keertje aan te vullen.
Om 16u30 vertrok ik naar mijn werk en was benieuwd hoe alles zou verlopen. De kindjes waren blij om me weer terug te zien :) dat was fijn! Ze zaten in het speellokaal en waren zoals gewoonlijk weer niets aan het doen. We aten om 19u en ik hielp de kleintjes met het eten van de To. Ze vroegen of ik ook een bordje wou... dat heb ik vriendelijk maar vastbesloten afgewezen :). Na het eten keken ze nog wat TV en om 21u gingen ze naar 'bed'. Er staan 5 bedden in de meisjeskamer en 5 in de jongeskamer, terwijl ze in totaal ongeveer met 25 zijn. Je kan dus al raden waar de kleintjes moesten slapen... op de grond! Een kindje moest zelfs haar bed afstaan zodat ik erin kon slapen. Het was echt raar om te zien... ze gingen gewoon allemaal op de grond liggen en van een pyama hebben ze nog nooit gehoord. Ze gingen slapen in de kleertjes die ze al de hele dag droegen en die dus behoorlijk vuil (vies) waren. Tandjes poetsen kennen ze blijkbaar ook niet. De meeste kindjes hebben ook al echt rotte tandjes. Ik vond het echt erg om te zien... In plaats van een verhaaltje, geschilde appeltjes en een nachtkusje voor het slapengaan, kregen zij te horen dat er een zweep klaarligt voor de kindjes die niet kunnen zwijgen. Ik vond het zo zielig!
Het was echt geen lieve begeleidster. Ze deed ook al de hele avond supergrof: ze had bijna altijd het zweepje in haar hand en deed dan alsof ze de kindjes wou slaan en schoot in de lach als ze hun bange gezichtjes zag. Ze keek dan iedere keer naar mij om te kijken of ik het ook zo grappig vond. Ik vond het alleen maar supertriest en kon echt beginnen wenen.
Ik kon echt niet slapen, het enige wat ik deed was denken: "Waar ben ik toch beland? Arme kindjes!"
's Morgens moest ik opstaan om 4u... waar ik nog steeds het nut niet van begrijp. De vrouw legde de kleren van de kinderen klaar (dat had ze ook gistereavond kunnen doen) en ik mocht terug gaan slapen.
Om 05u15 werd ik opnieuw wakker door het geschreeuw van Madam. Dat betekende dat de kindjes moesten opstaan. Toen ik naar de klok keek geloofde ik mijn ogen niet... Waarom zo vroeg??? Ze hebben helemaal geen zin om zich met de kindjes bezig te houden, dan kunnen ze hen toch beter tot 7u laten slapen?
Ze moesten naar het speellokaal om zich te douchen. Ze werden geschrobt in een emmer en ik mocht ze één voor één afdrogen en aankleden. Dat was wel leuk en vooral superschattig :). Ik stond echt voor een raadsel: ze worden elke dag geschrobt en toch zijn ze om 8u al zo vuil... echt vreemd.
Toen mijn kindjes klaar waren voor het ontbijt hielp ik nog wat bij de peutertjes van 1.5 tot 3. Die zijn ook zo lief!
Om 7u waren alle kindjes klaar voor het ontbijt en om 8u zat mijn shift erop... ik was stikkapot en was blij om naar huis te keren. Ik nam een douchke, at een stokbroodje en rustte de hele namiddag uit.