De Franse les begint en wil mijn kamer uitgaan. Natuurlijk zit ik vast :). Mijn slot was opnieuw kapot. Ik begon dus maar te roepen maar omdat mijn kamer achteraan is hoorde niemand me. Ik heb er ongeveer 20 min vastgezeten totdat Nieneke me hoorde. Uiteindelijk kregen de mensen van de herberg ze weer open en 'maakten' mijn slot opnieuw.
De Franse les was leuk en 's middags aten we veel rijst. In de namiddag gingen we kijken naar een krokodillenmeer. Het was heel mooi, maar helaas moesten we een levende kip meenemen om de krokodillen te kunnen zien. Ik vond het zo erg! Onze gids zwaaide met de kip om zo de krokodillen te lokken. De kip schreeuwde van angst. Ik voelde me echt schuldig. De krokodillen waren echt heel bijzonder om te zien en heb ze ook aangeraakt. We gingen het meer rond met de panische kip in zijn hand. We smeekten om de kip nu eindelijk te geven want we konden het echt niet meer aanzien. Hij gooide de kip naar de krokodil en hij was in 1 2 3 opgegeten, fjuuw! Toch weer een ervaring rijker :).
's Avonds kwamen de andere vrijwilligers naar onze herberg. Ze zijn hier al één, twee of drie maanden. Het was fijn want er was een meisje die werkte in Hotel Maternelle, het weeshuis waar ik ook ga werken. Ze zei me dat het leuk maar wel enorm vermoeiend is. Zij staat bij de baby'tjes. Ik ben echt benieuwd! Toen ik haar zei dat mijn mama de directrice vagn het weeshuis is verschoot ze en zei me dat het wel een lieve, maar strenge vrouw is. Maar dat wilt volgens mij gewoon zeggen dat ze een goede directrice is. Harmke zei me dat ze een dochter heeft zo oud als mij, dat is wel heel fijn :).
We gingen niet laat slapen, maar ik kon echt niet slapen... Ik was de hele tijd aan het denken aan het gezin waar ik morgen naartoe zal gaan..... :)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
lieve helena,
BeantwoordenVerwijderenwat een avonturen. heel benieuwd hoe het in het weeshuis zal zijn. ik ben echt heel blij dat het goed met je gaat. waarschijnlijk zal je zo te horen wel vermagerd terugkomen. dit is nog een idee voor de amerikaanse dikkerds.
ik bel je deze avond met nieuwsjes van hier.
liefs, papa.
Dag Lena,
BeantwoordenVerwijderenAmai m'n botte zeg! Heb juist de vijf door jou geplaatste berichtjes gelezen en ben er zelf niet goed van. Eerder iets dat je in een film te zien krijgt, en jij verwoordt het gewoon. Maar nee, niets is minder waar, jij maakt het gewoon mee! Het zal met momenten wel zwaar en vermoeiend zijn, maar ik ben ervan overtuigd dat je een aantal onvergetelijke levenslessen meekrijgt en beseft hoe GOED wij het hebben. Het kunnen omgaan met zo'n andere cultuur is pas een rijkdom waaraan niets anders kan tippen.
Ik merk dat je je heel snel aanpast. Maar daar heb ik niet voor gevreesd. Blijf je ongelooflijke zelf en geniet ervan.
Ik kan niet wachten om je verslagen van het weeshuis te lezen. Ik denk dat je daar nog wel het één en ander zal zien! Het ga je goed, lieve kleine zus! Ik bewonder je enrom!
Dikke zoen en heel veel knuffels xxxx
Nathalie
Superleuk om zo'n toffe en interessante blogjes te kunnen lezen van Chareltje op mijn werk :-). Goed idee om je dagboek te bloggen! Blijkbaar moet ik mij al beginnen voorbereiden op het eten daar...zal ik noodles zijn pootjes opeten met een glas water ;-)?
BeantwoordenVerwijderenGelukkig zit je nu niet meer in dat kamertje met de kapotte deur. Wellicht heb je wel wat meer luxe* bij die directrice.
Ik bel je nog vanop mijn werk. Dat mag want het is de belkampioen, hihi ;-).
dikke zoen aan charel!
*luxe als in de deur kan terug open als je hem hebt dichtgedaan :-)
xx Mia
De spanning blijft er echt wel in blijkbaar.
BeantwoordenVerwijderenNa een periode van zoeken kom je vast wel op de plaats die je wil, en als dat niet zo is zullen we wel een handje helpen.
We merken nu zelf ook hoe verschillend de wereld op andere plaatsen op deze aardbol kan zijn en jij beleeft het wel aan 'den lijve'.
Lieve Helena, geloof me vrij, maar alles komt altijd op zijn pootjes terecht, wees daar maar zeker van.
veel liefs van Irono