Ik werd wakker en dacht aan wat me gisteren was overkomen... Ik besefte nu dat het allemaal om mijn tasje ging en dat ze ons gewoon wouden overvallen. Gelukkig is hen dat niet gelukt. Ze hebben me wel doodsbang gemaakt.
We besloten die dag niet te gaan werken... Ik zag het even helemaal niet meer zitten! We komen hier vrijwillig twee maanden werken en zoveel dingen vallen tegen. De begeleiders van het weeshuis hebben geen respect voor ons, activiteiten organiseren met de kindjes is bijna onmogelijk, alle mensen op straat verwachten wat van je en je wordt 60 keer per dag geSSST of geroepen met Nassara, en nu kan ik ook al niet meer veilig buitenkomen na 18u. Pfff...
We vertelden onze 'ouders' wat er was gebeurd en zij vonden het ook heel erg. Ze zeiden ons opeens dat we eigelijk wel in een gevaarlijke buurt wonen en dat we eigelijk niet alleen door het donker mogen wandelen. Fijn dat ze ons dat nu al meedelen...
Ze melden ook nog even dat we heel blij mogen zijn dat we niet met een mes waren bedreigd... ook dat nog...
Nieneke kwam en we gingen wat drinken in een Maquis... Het was heel raar om op de plaats te komen waar ik gisteren panisch rondliep! Ik vind het vooral heel eng omdat het hoogstwaarschijnlijk twee mannen waren die hier in de buurt wonen en die we waarschijnlijk vandaag al vriendelijk Bonjour hebben gegroet.
's Avonds voelde ik me al wat beter...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ja ,helena in zo'n land kan je vanalles verwachten maar ach het gebeurt hier ook dus wees altijd voorzichtig spijtig dat iedereen niet altijd goede bedoelingen heeft maar dat is zo in het leven maak er maar het beste van meisje , lieve groetjes van moeke
BeantwoordenVerwijderen