Dag 34

Vrijdagochtend, Anne was nog steeds ziek en bleef in haar bed liggen.
In het weeshuis kregen de kindjes 'les' van een mannelijke begeleider. Ik denk dat wel elk kindje slaag heeft gekregen met de tak. Ik werd er niet goed van... Het resultaat was dat alle kindjes kressend door het lokaal liepen en dat van lesgeven niet veel in huis kwam... Het is deprimerend om te zien!
Er kwam een andere begeleider naar me toe en vroeg me om de leeftijd van de tweeling te schatten. Ik dacht ooh een spelletje om te zien of ik het goed kan schatten en zei, hmm ik denk 4 jaar. De man schreef hierna 4 jaar op twee officiële papieren. Ik vroeg wat hij deed en hij zei gewoon: "Ja, we weten niet hoe oud ze zijn en nu jij het hebt gezegd kunnen we hun een geboortedatum geven. " Ik werd er niet goed van... Ik vind dat zo zielig... Ze zullen heel hun leven rondlopen met zomaar een geschatte leeftijd in de hoop dat het een beetje juist is. Hun verjaardag wordt ook gewoon de dag dat ze binnenkwamen in het weeshuis.
Ik mocht ze wegen en meten, superschattig. Ze wegen beide 11 kg en zijn 95 cm groot, wat heel mager en klein is...

In de namiddag kwam ik thuis en Anne moest opnieuw naar het ziekenhuis. Echt spijtig dat ze nog steeds ziek is...
's Avonds vertelde ze me dat ze ervoor de foute medicatie had gekregen... ze had medicatie tegen parasieten terwijl ze er eigenlijk tegen wormen moet hebben... Erg hé! Dan ga je al naar het beste en duurste ziekenhuis!
's Avonds besloot ze dat ze er helemaal geen zin meer in heeft en ze wordt waarschijnlijk over enkele dagen gerepatrieerd... :( Mijn burkina-buddy gaat me verlaten :( Dan blijf ik hier alleen achter...
Heel spijtig want het was echt leuk met ons twee! Gelukkig is het nog maar 12 dagen en Mia is er !!!!!!!!! Leve miafee!!!!