Ik sliep lang uit want ik moest pas om 17u op mijn werk zijn. Ik luierde de hele dag en at lekker stokbrood met nutella. Aangekomen in het weeshuis zaten al mijn kindjes buiten op de trapjes. Het was echt fijn om eens niet in het speellokaal te moeten zitten. Helaas mochten de kindjes niet verder komen dan vier meter van de trapjes, echt spelen konden ze dus niet.
Wat ik nog erger vond was dat de boze begeleidster weer moest werken die nacht. Echt balen! Ze was ook dit keer onuitstaanbaar! Er waren drie nieuwe kindjes bijgekomen, twee jongetjes van ongeveer 6 en 4 jaar en een meisje van 4 jaar. Ze zaten wat voor zich uit te staren en het meisje ziet er echt ondervoed uit....
Rond 18u moesten ze naar binnen om TV te kijken. Om 19u gingen we eten en ik was heel blij toen ik zag dat er buiten de To ook spaghetti was. Nadat ik de kindjes eten had gegeven vroeg ik of ik een bord spaghetti mocht. De boze begeleidster zei: "dat is voor de kindjes die To gegeten hebben..." Ik zei: "Ok, maar mag ik ook wat?" waarop zei opnieuw hetzelfde zinnetje antwoordde. Ik dacht okééé ik eet wel niets vanavond... Uiteindelijk kreeg ik van een andere vrouw wel een bord spaghetti... fjuuw, wat zijn ze hier toch lief???
Wat ik nog niet vermeld heb is dat 1/4e van de kindjes ziek is en baby'tjes tot 40 graden koorts hebben. Ze vertikken het hier om een dokter te laten komen. Ze gaan er gewoon vanuit dat iedereen die ziek is malaria heeft en dus maar 'gewoon' een malariabehandeling moet krijgen. Alle zieke kindjes slikken nu malaria-pillen in de hoop dat dat ze zal genezen.
Ze hebben nu ook na twee jaar toch maar eens besloten om muskietennetten te hangen voor de kindjes. Dat wilt dus ook zeggen dat op de grond slapen niet langer mogelijk is en dat ze met z'n 25 in 6 bedjes moeten slapen.
De nacht was een hel. De kindjes waren ziek en hoesten de hele nacht. Ze rolden van hun bed in het mijne en ik sliep dus tussen de zieke kinderen. Het was volgens mij 40 graden in de kamer en ik kreeg bijna claustrofobie. Het stinkt er ook echt en verluchten gebeurd er bijna niet. Om de bacteriën te doden gebruiken ze gewoon een insectenspray...
De begeleidster kon ook niet slapen en besloot dus maar (net zoals maandagnacht) de radio aan te zetten en het volume volledig open te draaien. Natuurlijk moest hierbij ook het licht worden aangedaan. De hele nacht stond de radio al krakend te spelen. Ik kon het echt niet geloven.
Daarboven werd ik ook nog overvallen door enorme jeukaanvallen van volgens mij beestjes van de vuile lakens. Ik werd gek en hoopte dat het bijna 04u was zodat ik kon opstaan. Ik keek op mijn gsm en verloor de moed helemaal toen daar 01.11 stond. Het enige wat ik dacht was dat ik uit de kamer wou! Dat deed ik dan ook en hoopte dat ik de kindjes niet zou wakkermaken. Om het helemaal volledig te maken viel de klink natuurlijk van de deur toen ik hem wou openmaken. Ik legde hem gewoon op de grond, zolang ik maar buiten was! Ik friste me op, liep wat rond en ging uiteindelijk toch maar weer naar bed. Wonder boven wonder was het sneller 4u dan ik had gedacht. Deze nacht wil ik nooit meer meemaken!
De kindjes werden om 05.20u weer uit hun bedjes geschreeuwd en geschrobt in een grote emmer. De boze madam waste de kindjes superbruut en tikte hen op hun kopjes als ze zich niet snel genoeg omdraaiden en uit de emmer stapten. De kinderen waren nog supermoe en vielen op de grond opnieuw in slaap.
Ik sliep 1 nacht heel slecht, maar zij moeten jarenlang in die omstandigheden slapen. Dat heeft volgens mij echt zware gevolgen voor hun ontwikkeling..
Ze aten en om 8u ging het woord 'weekend' al juichend door mijn hoofd! Toen ik buitenkeek was het aan het stortregenen! Iedereen besloot te wachten tot de regen over was. Ik daarentegen wou geen minuut langer in Hotel Maternelle blijven en fietste toch naar huis. Het stoorde me echt niet, ik had de baan voor mij alleen. Zalig! Ik ontdekte ook iets heel grappigs, als het regent is het hier zalig, in plaats van 40 graden is het dan 30 graden, echt niet koud dus... Burkinabee daarentegen halen dan direct hun truien uit de kast en komen enkel nog met sjaal en muts naar buiten :). Grappig om te zien!
Voor de rest van de dag deden we niet meer veel. Normaal zouden we dit weekend naar het stadje 'Po' reizen, maar Nieneke is ziek dus hebben we ons reisje een weekje uitgesteld. Anne en ik besloten naar Nienekes gezin te gaan om haar een ziekenbezoekje te brengen. Het was leuk om het gezin van Nieneke ook eens te zien. Ze heeft een heel lieve mama, die (als ik eerlijk ben) veel beter kookt dan de onze. We mochten er mee-eten en kregen veel groenten, pasta,... Het was echt superlekker. Onze moeder houdt meer van rijst elke dag en geeft liefst niet te veel uit aan 'extra's'. Wel een beetje spijtig, maar we hebben verder niet te klagen...
's Avonds namen we de taxi terug naar huis en vielen vroeg in slaap :).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten