Dinsdagochtend, ik werd wakker om 7u en het was hier aan het stortregenen! Als het zo regent kan ik gewoonweg niet op mijn werk geraken met de fiets. Ook omdat de wegen er dan zo slecht bijliggen... één enal modder waar je gewoonweg niet doorgeraakt!
Eigenlijk vond ik het wel leuk, ik bleef lekker in mijn bed liggen en wachtte tot het regenen wat minderde. Gelukkig lag er nog een stokbrood en chocolade op mijn kamer, dus kon heel gezellig een ontbijtje op bed houden :).
Om 10u besloot ik toch maar eens te vertrekken, want ik voelde me wel een beetje schuldig!
Toen ik aankwam kon ik het haast niet geloven, van de begeleiders die elke dag werken met mijn kindjes (vier ofzo) was gewoonweg niemand komen opdagen. Dat kan je toch niet geloven... Ze worden betaald en komen gewoon niet omdat het regent. En ik voelde me al schuldig omdat ik te laat was. Ik werkte tot twee uur en er is niemand meer gekomen. Daar stond ik dan, alleen met een bende wilde kindjes. En ze luisteren niet naar mij, omdat ze alleen lusiteren als ze gemept worden met een tak... dus ik heb niet echt veel gezag! Normaal is dat geen probleem want dan zijn we met vier, maar nu...
Ik vind dat schandalig... Volgens mij ligt het aan die mentaliteit dat hier zoveel mislukt...
's Middags sprak ik af met Nieneke en een andere nieuwe vrijwilliger in Le jardin de l'amitié om iets te drinken. Het is daar heel gezellig en leuk. Het was wel spannend om alleen de taxi te nemen, maar alles verliep vlot!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
hallo helenatje ,hier ben ik dan weer wat ge schrijft is weer niet te geloven totaal geen verantwoordelijkhei al maar goed dat jij er nog was wat die kindjes wel niet allemaal moeten doorstaan maar ze weten niet beter ,en dan hebben die zeker ook geen eten gehad als ik bij U was zou ik je kunnen helpen maar daar moet ge jong voor zijn ; ik ga naar je volgende berichtje kijken tot seffens kusje
BeantwoordenVerwijderen