Dag 33

Donderdagochtend, Anne was ziek en kon niet gaan werken. Ze besloot om opnieuw naar het ziekenhuis te gaan om haar nog eens te laten onderzoeken.
In het weeshuis had ik het prachtige idee om een 'vouwuurtje' te houden met de kindjes. Ik had vouwblaadjes bij me en toonde de begeleiders wat ik wou maken met hen en met de kindjes. Tot mijn grootste verbazing konden zij (de begeleiders) het zelf niet... Ze sloegen er niet in om op een lijntje te vouwen en keken alleen maar vol bewondering naar hoe ik het deed... echt erg. De kindjes bakten er dus al helemaal niets van... Tot zover het vouwuurtje :).
Voor de rest was het wel leuk op het werk.

Toen ik weer thuis was bracht Anne me het slechte nieuws dat ook zij parasieten had.. Echt erg, we nemen al zoveel spuiten en pillen om hier te kunnen leven, en nog wordt iedereen ziek. Ik hoop dat ze snel weer beter wordt...

's Avonds zagen we de nieuwe vrijwilligers. We spraken af in de herberg, waar ook wij de eerste week van ons verblijf doorbrachten. Het was een heel avontuur om er te geraken . Anne en ik gingen met de taxi maar helaas slaagde onze taxichauffeur er niet in om de herberg te vinden. Na een tijd werd hij boos en plots zei hij: "Ik heb er genoeg van, betaal en stap uit!" Daar stonden we dan, op een zandpadje in een wijk in Ouaga :). Uiteindelijk kwam Raphael ons halen en zijn we er toch nog geraakt...
Het was leuk om de nieuwe vrijwilligers te zien... Eigenlijk was ik vooral blij dat ik niet in hun schoenen stond :) maar dat heb ik hen maar niet verteld...