Maandagochtend, ik was weer klaar om erin te vliegen. Elke maandazg zijn de weeskindjes enorm wild omdat ze dan een weekend lang niets anders hebben gedaan dan TV gekeken. Bovendien verschoten Anne en ik ons een bult toen we onze kindjes zagen, ze waren allemaal kaalgeschoren. Ik vond het echt stom. Zelfs twee van mijn meisjes waren kaal omdat de kappers zich vergisten en dachten dat het jongetjes waren.
Ik speelde wat met de kindjes tot ik zag dat een meisje van mijn groep een kromme voet had. Ze was vrijdagavond van een stoel gevallen en haar voet was duidelijk gebroken. Niemand had er verder aandacht aan besteed. Ik haalde Anne en we gingen met het meisje op m'n rug naar de verpleegpost. We mochten natuurlijk niet mee binnen gaan.. Ik had schrik want ze zouden haar voet echt moeten rechtzetten. Toen ze buitenkwam had ze een windel om haar krom voetje, ik kon het niet geloven. De directrice van het weeshuis zei me dat ze wachtte op het telefoonnummer van de zus van het meisje zodat zij de kosten voor de voet kon betalen. Het meisje wou dat telefoonnummer niet geven omdat ze schrik had dat ze terug naar haar zus zou moeten (die mishandelde haar). Uiteindelijk kon ik haar overhalen om het nummer toch te geven. Ik hoop dat het morgen in orde zal zijn en dat haar voet dan in een gips ligt...
Het was 13u en we konden weer naar huis. We rusten wat en de dag was alweer snel om...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten